Historia insulinoterapii sięga roku 1922, w którym po raz pierwszy zastosowano insulinę. To przełomowe odkrycie, obok penicyliny – największe w XX wieku, pozwoliło na uratowanie życia osobom dotkniętym cukrzycą, chorobą dotychczas nieuleczalną, powodującą śmierć w ciągu kilku tygodni od postawienia rozpoznania.

Od tego czasu prowadzone są prace nad udoskonaleniem preparatów insulin. Lata 40. ubiegłego wieku to insulina NPH, następnie insuliny z dodatkiem wydłużających ich działanie jonów cynku. W roku 1982 rozpoczęła się era biosyntetycznych insulin ludzkich produkowanych metodami inżynierii genetycznej. Kolejny etap to rok 1996, w którym zaczęto stosować szybkodziałające insuliny analogowe, natomiast na początku XXI wieku wprowadzono analogi długodziałające. Przez cały czas trwają prace nad opracowaniem nowych preparatów insulin, które jak najlepiej odwzorowywałyby fizjologiczny profil działania hormonu.
Oddawana w Państwa ręce monografia przedstawia pełen zakres wiedzy o najnowszych, wprowadzonych już do codziennej praktyki analogach insulin: ultraszybko działającym Fiasp, utradługo działającym Tresiba oraz insulinie dwuanalogowej Ryzodeg. W książce znajdą Państwo komplet informacji, począwszy od metod konstruowania nowych insulin, poprzez ich właściwości farmakokinetyczne i farmakodynamiczne, aż do charakterystyki klinicznej.
Książkę przeczytałem z dużym zainteresowaniem, ponieważ jej lektura pozwoliła na uporządkowanie mojej wiedzy dotyczącej stosowanych już często zarówno przeze mnie, jak i zapewne przez Państwa, nowoczesnych preparatów analogowych.
Zapraszam również Państwa do lektury tej wartościowej pozycji.
Prof. dr hab. n. med Krzysztof Strojek

Autorzy:
dr n. med. Jerzy Hohendorff,
prof. dr hab. n. med. Tomasz Klupa
dr n. med. i n. o zdr. Agata Grzelka-Woźniak,
prof. dr hab. n. med. Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz
lek. med. Magdalena Michalak,
prof. dr hab. n. med. Aleksandra Araszkiewicz